تيك نوعي حركت يا بيان كلامي مكرر غير ارادي است. چند نوع اختلال تيك وجود دارد كه حركات بدن يا بيان كلامي را شامل مي شوند.تيك هاي حركتي و صوتي را مي توان به دو دسته ي ساده و پيچيده تقسيم كرد از جمله موارد تيك حركتي ساده مي توان پلك زدن، چشمك زدن و بالا انداختن شانه را نام برد، و از موارد تيك صو تي ساده مي توان سرفه كردن، عطسه كردن، خر خر كردن، اب بيني را بالا كشيدن، صاف كردن گلو و فين فين كردن را نام برد.تيك هاي حركتي پيچيده

مثل حركات چهره، بو كردن و لمس كردن است و تيك هاي صوتي پيچيده مثل تكرار كردن لغات يا عبارات بي ربط، كوپرولاليا ( استفاده ي مكرر از كلماتي كه از نظر اجتماعي نا مقبول هستند)، پاليلاليا ( تكرار كردن صدا ها و كلمات خود)،‌واكولاليا (تكرار احرين صدا، كلمه يا عبارت شنيده شده).

تعريف هاي زيادي بزاي تيك ارائه شده است كه يكي از ساده ترين تعريف ها عبارت است از هر گونه حركت يا انقباض متناوب ماهيچه ها. در APA چنين تعريف شده است يك حركت انقباضي غير ارادي، و متناوب گروهي از ماهيچه ها، غالبا بدون محرك بيروني قابل نمايش كه ممكن است تظاهري از يك تعارض هيجاني باشد يا يك بيماري عصبي.

چهار اختلال مختلف براي تيك مطرح شده است كه عبارت اند از : اختلال توره، اختلال تيك حركتي يا صوتي مزمن، اختلال تيك گذرا و اختلال تيكي كه به گونه ي ديگر توصيف نشده باشد .تيك ها را به دو نوع كلي تقسيم مي كنند، تيك هاي زود گذر تيك هاي ثابت، تيك هاي زود گذر واكنش هايي هستند كه توسط يك كودك حساس به يك فشار رواني محيطي داده مي شود. اين تيك ها هنگامي كه فشار رواني مخيطي از بين رفته يا منع شده باشند ناپديد مي گردند. تيك هاي ثابت اشفتگي هاي دوام داري هستند كه گاهي اوقات به بزرگسالي هم منتقل مي گردند. انها دليلي بر اضطراب مزمن كودك هستند.